İLHAM’IN ZAFER YOLU

Azerbaycan’ın değerli Halk Şairi Neriman Hasanzade Karabağ zaferini şiire dönüştürdü.

Karabağ savaşında, yenilmez milletin 44 günlük zafer ruhu, Azerbaycan’ın değerli Halk Şairi Neriman HASANZADE’nin şiirlerinde… İLHAM’IN ZAFER YOLU Şuşa yolu Zafer yolu Otuz yıllık sefer yolu Yüce Ali Baş Kumandan Seferdesin sen o zaman Sıcakta, fırtınada, karda Uzak yakın o yollarda Yol içinden yol seçersin Geçilmez yollar geçersin Fikrin zihnin yollarını Kırk dört günün yollarını!             *** Şuşa yolu Zafer yolu Sevinç yolu, mahşer yolu Solum sahra, sağım sahra Yarı Karabağ’ım sahra! Dünyanın sonu bu muydu? Benim gördüğüm rüya mıydı? Yıkılan köprü yanan orman Arşa çeker beni arşa! Kiremitli bir binadan Ne kalmıştı? Yıkık balkon Sökülmüş tenha bir duvar! Götür götür, sök götür! Mayınlanmış yollar- izler Yakın-uzak… Sana kurban ana toprak! Yaralıyız sen de, ben de Yol yanından yol çekende “Dikkatli ol!” diyen de.             *** Kadim bir halk güya “bizim oradan da, hayli önde” Uzak “Nuh’un zamanında” Eli duada yaşıyordu Bu da onun adetiydi Öğrendiği “kabiliyet” Öğrendiği ”el işiydi” Güya o zaman şanı Şuşa da baykuş uludu.             *** Yüce Ali Baş Kumandan Piyade geçtin o yolu İlham perisi- Mihriban Yanında geçtin o yolu O baykuşlar uluyanda Sahrada geçtin o yolu Sırtında asker kıyafeti Davada geçtin o yolu Geldi kardeşin Erdoğan Kavgada geçtin o yolu Evvel de geçtin o yolu Sonra da geçtin o yolu.             *** Selam Şuşa, selam Vagif! Ulu Önder, bir de selam! Abidenin önündeyim Heykel gibi durmuşum Kar yağar üstümüze Sallıyor biri göğü Yerin özü, üveyi   Bir birine karışmıştı Küskünlerde barışmıştı Ulu Önder alkışlıyor Selamlıyor konukları Selam, ey Şuşa dağları! Yüzümüzde sevinç-merak Okunurdu çarşaf çarşaf Katılmıştı şairlere Vurulmuştu o yerlere O da şiir söylerdi Şiirimizin sözümüzün Arkasıydı, sahibiydi Dağılırdı derdi gamı Bu duman gibi, sis gibi Çocuk gibi sevinirdi O, bir şair görür gibi İkinci müellifiydi “Azerbaycan” şiirinin de Ortağıydı bu milletin Hayrın da, şerrinde.             *** İlham orada aramızda Yirmi bir yaşındaydı Şuşa’nın aklındaydı Yeni yetme genç gibi Dönüp ona bakarlardı Doğan aya, doğan güne Bakar gibi. Anası Zarife Hanım Ulu Önderin azizi. Kar altında dinliyordu Şiirimizi. İlk defa tanıyordu O da beni. Anam gelip, bacım gelip Alkışlıyor Öyle bildim orada beni.             *** “Elli dokuz yaşındayım!” Kendi dedi bizim İlham Yüce Ali Baş Kumandan Aynı yaşın içindeydi Ulu Önder de o zaman Bu tarihti, hakikatti Tesadüf de işitmişim Zaruretti. Belki bu da anlaşılmaz Bir hikmetti! Elli dokuz-elli dokuz! Birbirinin aynısıydı Bir toprağın nefesiydi Bir dağın da, iki karlı Zirvesiydi. Azerbaycan bu da sana Allah’ın bir katkısıydı O Hakka yücelmeliydi Asker çekip açmalıydı Bizim Zafer yolumuzu. Zaman takdim etmeliydi Yüzyılımıza İlham adlı oğlumuzu.             *** Selam Şuşa, Cıdır Düzü Dağlarda meydan aynası Uzakta segâh okuyan Şarkı, musiki okuyan Nazik bir oğlan çocuğu Gelirdi yüzü aşağı Biri diyor Han olacak Şarkı okuyan olacak Biri bülbüle benzerdi O sesi, sele benzerdi. Biri diyor Üzeyirdi O diyordu, bu diyordu Susmuyordu yanımda herkes Cıdır düzünde bu heves Bu aşk, bu ilham, bu yürek Sevecek, sevindirecek Özü özünün aynısı Kırk dört günün yetirmesi.            *** Dağlar açtı kucağını Ninnimsin İsa Pınarı Bir doyunca nefes alayım Şifamsın İsa Pınarı   Nereden aldın sen bu sesi Ey Allah’ın mucizesi Ey Karabağ musikisi Benimsin İsa Pınarı Ben bir pınar, sen bir pınar Gece uyanık, gündüz uyanık Oku çalalım, çal okuyalım Havamsın İsa Pınarı   Koynun yeşil, havan serin Sofran geniş, dilin şirin Nasıl bileyim, neydi sırrın Rüyamsın İsa Pınarı   Ne özü var, ne benzeri Şöhreti diller ezberi Karabağ’ın şaheseri Eserimsin İsa Pınarı             *** Harı bülbül, harı bülbül Ne bu boyda çiçek gördüm Ne bir yerde bu adda gül “Han bülbül” misafirhane Her saati bir ömürdü Bir gün burada kalana Dağlarda nefes alana Aç orada aç pencereni Tabiat çağırır beni.     Harı bülbül şah gülüydü Şuşa’nın Ne bu güle, ne o güle benziyor Kanadı var, gagası var, sesi var Bu bilbül de, o bülbüle benziyor. Kanadının kokusundaydı nefesi Gagasının ucundaydı hoş sesi Çiğ düşünce titremesi, esmesi Şimdi bildim, niye böyle benziyor. Giden gidip bir de bakar o güle Gökte bakar, yerde bakar o güle Hayran kalma şair harı bülbüle Ay da aya, yıl da yıla benziyor.             *** En güzel manzaralı yer En güzel baktığım benim Dünyanın Şuşa vaktiydi Medeniyyet başkentiydi Şuşam benim             *** Sen benim gönül âlemim Şarkım sazımsın Şuşa Zirvede karlı kışımsın Derede yazımsın Şuşa   Yerler geniş, gökler temiz Eteğin = güllü soframız Burada Gence, orada Tebriz Kürüm Araz’ımsın Şuşa   Yağan yağmur gürültülü Penah Han’ın ruhu şaddı Giden gitti, kalan kaldı Sen alın yazımsın Şuşa.             *** Asker gördüm gür sesliydi Dün Şuşa yollarında “Zafer yolu” dediğimiz Hemen Şuşa yollarında Bu gün Şuşa şehirinde Akşamında seherinde Bu yerlerde sahibi var Yiyesi var Düşmanın yüz hilesi var Yüz biride ihanetti Bu toprağın her karışı Şehitlerden emanetti “Güzel Şuşa sen kurtuldun” Dedi Ali Baş Kumandan Tarihi bir adaletti!                                                                                                                                                                                   Neriman HASANZADE                                                                                     Azerbaycan Halk Şairi / BAKÜ